Hrólfur Þ Hraundal

 Þríeikið svonefnda hefur staðið sig vel í starfi sínu við að upp lýsa landsmenn og þarmeð stjórnvöld um framgang mála og veita stjórnvöldum hugmyndir og ráð vilji þau eitthvað með slíkt hafa, en það er ekki með öllu ljóst hvort svo sé.

Það hafa ýmsir aðrir reynt að gefa síðustu þremur ríkisstjórnum ráð og ábendingar, en ekki verður séð að ESB sinnum þar um borð hafi haft áhuga á að fjarlægja svikráðastefnu Jóhönnu og Steingríms úr Landsvirkjun, er það er þó ekki síður mikilvægt en baráttan við Kína pestina.

Ég get alveg trúað að óheppilegt geti verið að reisa kísil málm vinnslu í þéttbýli, en ljóst er að að þeir sem áttu að lesa sig til um svona fyrirtæki og þarmeð vita, gerðu það ekki og bera því stærstu ábyrgðina á að atvinnuleysi er þegar orðið all nokkuð í Reykjanesbæ. En á því bera einnig íbúar í grennd við verksmiðjuna allnokkra ábyrgð.

Hvað ætli hefði verið sagt ef íbúar byggðarlaga fyrir norðan, austan og sunnan hefðu rekið allar síldar bræðslurnar burt úr byggðarlögum sínum, sem þeir gerðu ekki, þar sem þær voru mjög atvinnu skapandi, og þarmeð fengu þær færi til að efnast og þarmeð þróast þannig að nú verður fólk í þessum byggðarlögum helst vart við meiri umsvif og mannlíf í bæjunum þegar þær eru í gangi.

Það er varla hægt að vorkenna fólki og stjórnvöldum sem hrekur frá sér atvinnu tækifæri eins og hafnargerð, sem ætluð var til að styrkja varnir okkar og umhverfis ásamt með Norðmönnum, Bretum og Bandaríkjamönnum sem Jóhanna, Steingrímur ásamt Kommúnistum og fleirum hata eins og pestina og setja sig ekki úr færi með að ausa skít án tilefnis.

En þar fór það og ef svo fer fram sem horfir þá tekst Quislingaher Jóhönnu og Steingríms í Landsvirkjun, ásamt Katrínu Jakobs, Sigurði Inga og Bjarna Ben að hrekja á brott álverið í Straumsvík og þá hvað með atvinnuleysi???

Svo sem oft áður þá skrifar Páll Vilhjálmsson skynsamleg orð á bloggi sínu og bendir á að mannréttindi eru ekki bara á annan vegin, ekki bara þér til handa, heldur hefur þú líka skyldur gagnvart öðrum í samfélaginu.

Á tímum erfiðleika þá er brýnt að fjölskyldur og þjóð standi saman og haldi uppi vörnum hvert fyrir annað. Páll bendir líka á að á tímum erfiðleika þá þarf skipulag og það skipulag þarf að lúta ein hverri stjórn, því að annað er ávísun á stjórnleysi.

Við Íslendingar erum á leið í djúpa efnahags lægð og þá skiptir máli að gá að boða föllunum og líta vel til á bak og í stjór en líka passa að eingin falli fyrir borð og liggi eftir í kjölfarinu. Tryggja þarf og að allir hafi nóg þó að ekki þurfi það að vera nein ofgnótt. Ísland er gjöfult þeim sem kunna með að fara, en víða leynast sníkjudýr og því þarf að vakta búrið.

Sé það rétt að hér séu yfir 80. ólöglegir innflytjendur á okkar framfæri, þá erum við með rottur í búrinu og hverjum ber að sjá um varnir gegn þeim? Jú, það erum við öll, en ekki í reiðileysi, heldur undir stjórn. Dugi stjórnvöld ekki til að skipuleggja varnir við búrið, tja! Þá ríkir stjórnleysi og þá þarf sem snarast að skipa um stjórn.

Bræðralags Múslíminn sem hingað kom með sína ambátt og börn til að brjóta Íslensk lög væru þau honum ekki þóknanleg, sem þau reyndust svo ekki vera, þannig hann óhlýðnaðist boðum stjórnvalda og fékk í verðlaun út hlutað landvist á Íslandi ásamt húsnæði og uppihaldi, sem og uppihaldi til handa lögfræðingi sem honum var úthlutað svo Bræðralags Múslíminn gæti varist stjórnvöldum hér og þarmeð okkur Íslendingum öllum.

Stjórnvöld hér eiga þó að því að mér hefur skilist að vera okkur til varnar, stuðnings og uppbyggingar, en stjórnvöld sem sem stunda það helst að láta Bræðralags Múslíma rekja sig af brautinni, er er þarmeð orðin að óstjórn, eða kanski bara samsafni Quslinga.

 þau geta ekki komið einföldustu verkum í framkvæmd, en blaðra og blaðra og reikna og reikna en fá oftast vitlausa útkomu, en blaðrið er mikil fengur fyrir frétta miðla og góða fólkið, til að það / þeir geti gert sig gildandi.

Páll Vilhjálmsson segir.

Flugfélög sem fljúga til og frá Íslandi stunda það að flytja inn í landið gerviflóttamenn sem skapa félagsleg vandamál hér á landi. Önnur Evrópuríki taka ekki við flóttamönnum á flugvöllum.

Einfalt er að koma í veg fyrir innflutning flugfélaganna á útlendum bótaþegum. Það er gert með því að gera flugfélögin fjárhagslega ábyrg fyrir þeim gerviflóttamönnum sem ekki fá stöðu hælisleitenda, tilvitnun líkur.

Sé hægt að gera þetta svona annarstaðar, hversvegna ekki hér?

Jú það gæti legið í því að annarstaðar gæti verið við stjórn fólk sem er ekki loppið, en hér er auðvita mun kaldara.

 og segir okkur af ágætum raf hjólum sínum og skellinöðru og kvartar undan því að vera sagður öfgamaður maður og að við sem viljum halda í fjölskyldu bílinn og helst komast á honum um höfuðborg okkar allra, nokkuð klakklaust, séum í skotgröfum og hernaður okkar sé gegn honum og loftslagi jarðar. Þetta fjas Ómars núna er líkt og þegar hann var að rembast við að stöðva Kárahnjúkavirkjun og sagði að að rennslis pípum virkjunar mæti breyta í hlaupabrautir, þá fynnst mér þetta þras orðið svo leiðinlegt að hafa verði léttara hjal með.

Og því er þetta hér með, um gamlan mílustaur sem mér þótti vænt um.

Við hjónin eignuðumst tvíbura í upphafi og svo komu stelpurnar. Við þurftum því sex manna bíla á þessum tíma enda hentaði það mér vel, þarsem ég ólst upp í bíladellu hreppnum Garðahreppi sem svo sem hét þá og ungir menn með sjálfsvirðingu fengu sér ameríska bíla með alvöru vél, en vegna lítilla efna þá voru þeir venjulega gamlir, en stelpurnar á rúntinum settu ekkert útá það.

Í grennd við okkur bjó Magnús Guðjónsson sem fyrstur hóf áætlunar ferðir á milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur á kassa bíl með gluggum.og urðu þá leigubíla stöðvastjórarnir Steindór í Reykjavík og Sæberg í Hafnarfirði reiðir, en Manga var slétt sama hafði enda enga þörf fyrir þá. Mangi rak um tíma verslun í litla þorpinu norðan undir Hraunsholtinu og notað þá gamla ameríska bíla til að keyra pantaðar vörur inn í Silfurtún og svo útá Álftanes og allt suður í Hafnarfjörð og virtist sem Mangi væri vinsæll meðal húsmæðra víða. Enda var Mangi skemmtilegur fengi hann kaffisopa.

Varðandi bíla þá var naum hyggja ekki til hjá ungum mönnum í Garðahreppi og sama átti við um Manga gamla í búðinni. En eitt sinn sem oftar þá fór Ómar bróðir með Manga að keyra út vörur og voru að koma úr kaffisopa í Hafnarfirði þegar komið var myrkur, hafð Mangi enda víða þegið kaffi og spjall.

Þegar þeir koma út í bílinn, þá heyrir Ómar Manga tauta, engin ljós ! já alveg rétt!!, en það bjargast og svo leggur karlinn af stað ljóslaus og upp að Keflavíkur vegi bíður þar dágóða stund og vissi ekki Ómar eftir hverju hann var að bíða.

Svo segir Mangi stundar hátt, þar kemur hann! Ómar leit út til hægri og sér að það er að koma bíll með fullum ljósum og á all mikilliferð og Ómar heyrir að vélin í 1947 Fordinum fer að snúast og svo spólar hann af stað um leið og bíllinn með ljósunum þýtur framhjá og karlinn gefur í til að ná honum og það tekst fljótlega og þá skipir Mangi í þriðja gír og segir helvíti keyri hann.

En þessir gömlu Fordar komust auðveldlega yfir hundrað og tuttugu í öðrum gír og voru röskir að því, og það vissi Mangi gamli ljóslega engu síður en við strákarnir.