Styrmir veltir fyrir sér yfirlýsingum

 Jóns Baldvins Hannibalssonar um brennandi hús.  Þar upplýsir Jón Baldvin um þá staðreynd að hann ásamt pólitískri hjörð sinni hefur lengst ævisinnar verið á villigötum og svo greindarskertur að engu breyti þó honum væri sagt frá því.  

Jón þessi Baldvin hefur átt í ríkari mæli en flestir, hroka í poka sínum og verið óspar á að dreifa honum á meðal okkar eins og sáðmaðurinn.  Svo nú um daginn dregur hann uppúr hroka poka sínum enn eina yfirlýsinguna sem er sú staðreynd sem við flest höfum vitað nokkuð lengi, en hann á gamals aldri, reynir af alkunnu fláræði kratans að eigna sér sérstaklega.