Leiðtogar og foringjar eru ekki það sama og ekki allir eins.

Nákvæmlega þegar við þurftum hvað mest á Sjálfstæðisflokknum að halda þá bregst hann.  En það var reyndar nokkuð ljóst allt kjörtímabilið, að það var einhver sveppa gróður í honum,  þó að ég sæi það ekki endanlega fyrr en við hið ískaldamat meirihluta þingliðs sjálfstæðisflokksins undir forustu formannsins. 

Menn gera mistök og mistök kenna ef þau eru viður kennd. En þessi ísköldu mistök hafa aldrei verið viðurkennd af þeim sem ábyrgð á þeim bera. 

Þar ber ekki bara formaðurinn einn sök þó ábyrgðin sé hans.  Þar eru líka ábyrgir, þjófar lýðræðis og aftaná eyru hvíslarar og fjaðramiklir framan á talandi, sem og ráðgjafar mans sem treystir ekki sjálfsýns viti.  

Það er ekki foringi, en það er ekki honum að kenna að hann var valin, og heldur ekki mér.  Hverjum þá?

       

 

Þjóðfundur eða kennarafundur?

 

Mér var boðið á svo nefndan þjóðfund og fann út að þangað hefði ég ekkert að gera.  En að betur athuguðu máli þá ákvað ég að mæta þar og sjá hvernig svona færi fram og þar voru allir prúðir við átta manna hringborð, en af einhverri ástæðu þá var ég við sexmanna hringborð sem var skipað þremur kennurum eini verka konu og einni húsfreyju og mér velvirkjanum og svo stjórnanda borðsins sem mér skildist að væri kennari og svo tveimur auðum stólum. 

Einn af kennurunum var fullorðin maður sem hafði kennt í háskólanum og kom hann velundir búinn, með margskonar gögn í töskusinni og ætlaði ljóslega ekki að láta koma sér á óvart.  Húsfreyjan kom líklega á sömu forsendum og ég, það er að segja með tóma vasa og huga.  Verka konan gaf sig lítið uppi og sýndist tortryggin en ungu kennararnir tveir ( leit út eins og par og sátu saman) tóku stjórnina við borðið og skákuðu gamla kennaranum, þar sem þau voru ljóslega fullnuma í þeim aðferðum sem þarna voru notaðar en sá gamli ekki og þaðan af síður við hin.  Gögn gamla háskóla kennararanns voru þar með afskrifuð og þar með var hann eins og við húsfreyjan og verkakonan lent undir stjórn unga kennara parsins sem ljóslega var lært í að vinna úr boðum sem komu um kallkerfi hússins.

Á einhverjum tíma komu boð um kallkerfi hússins að tekin skyldi afstaða til Evrópusambandsins og fiskveiða og hafði ég að líkindum þar uppi ógætileg orð sem urðu til þess að kvenkyns kennarinn ungi hvesti að mér glyrnum og hvæsti að það skipti engu máli hvort það væri einhver Carlos eða Jón sem veiddu fiskinn við Ísland, hann yrði veiddur og það væri aðalatriði.  En ég hafði komið þarna til að skoða og athuga en ekki til að kenna og þaðan af síður til að starta slagsmálum, svo ég hafði mig hægan eftir þetta en varð var við að húsfreyjan af Suðurnesjum varð óróleg. 

Þar komum sögu þessa leiðinlega fundar að við þessi sex dreifðumst á önnur borð samkvæmt einhverri formúlu.  Þá lenti ég við áttamanna borð og þar voru líka þrír kennarar sem allt vissu og kunnu.  Einhvernvegin þá áttaði ég mig á að líklega væru kennarar fjölmennasta stétt landsins og forritaðir með þeirri formúlu sem þarna var notuð og eingin átti að vita um fyrirfram.

 

 

 

Hvað skyldi það vera,

sem þessi Þorvaldur Gylfason telur vera þjóð? Hvað er það sem þessi Þorvaldur telur vera ósk þjóðar?.  Það skyldi þó ekki vera að hans einstöku óskir og útfærslur á þeim , væru þar ofarlega á blaði.

Á síðustu dögum stjórna hefur það ekki verið venja að lofa upp í ermar næstkomandi ríkisstjórn og þaðan af síður að samið sé inní framtíðina um að rústa stjórnarskrá.  Fífl og fláráð eru auðvita nauðsinleg til þess að rétta áttavitann,  en þegar því er lokið þá vantar þau ekki lengur.  

Valdarán er venjulega framið af einhverskonar meirihluta á raunverulegum meirihluta og Þesskonar valdarán hefur átt sér stað nú í rúm fjögur ár við skástífur sem vert er að muna.  Hugsið þið bara, hvar eru þær skástífur?.          

 

Hinn stórkostlegi,

hagfræðingur sjálfsýns hefur fundið út að hagkvæmt er að kynna sjálfan sig með því að leggja fram vantraust tillögur og draga þær svo til baka aftur.  Fjölmiðlasett JóGrímu  virkar aldrei betur en þegar vitleysið er sem ríkast.  það hentar ágætlega fyrir svona einstaklinga, en því ekki fyrr til hagsmuna fyrir fleirri?

 

     

Hvenær er tími til að skammast sín?

Að breiða dulur á skömm sína, er eins og að fela þýfi. Væri stjórnmálamaður með snefil af æru þá segði hann af sér nú þegar, hefði hann barist fyrir því að við borguðum Iceave,  en sumar konur skilja ekki hvað sem er og við því er ekkert að gera.  Það er svo spurning hvort BB er en þá jafn stoltur af sinni ákvörðun.

Sæll vert þú Hilmar:

Vænt er um sælu þína Hilmar Jónsson, 24/1 2013.  En vegna þinna ærlegheita, þá kant þú væntanlega að segja mér til hvers meiriháttar bókhaldsbrot eru smíðuð.

 

 

Hvað varð um Kínverjann?

Fyrir nokkru þá skildist mér að Kínverjinn sem kyntur var sem ljóðskáldið kurteisa og einlæga, ætlaði að kæra vegna tafa við að honum væru afhentir Grímsstaðir.   Vegna þessa sendi ég grein í Morgunblaðið um mánaðarmótin nóvember desember til að segja mitt álit.  Skildi Kínverjinn en þá vera að vanda málsóknina eða var ekkert að marka það sem hann sagði?  

Greinin er hér.                                                

Kínversk kurteisi og kurteisi er ekki endilega það sama.

Hið einstaklega velkynta og kurteisa Kínverska ljóðskáld er nú að kynna sitt raunverulega eðli.  Þessi herramaður skilur  auðvita ekki frekar en núverandi stjórnvöld á Íslandi, að lög eru til þess sett að farið sé eftir þeim.  Þessum vesalings Kínverja er það jafn óskiljanlegt og eðalkrötum og komunistum Íslenskum að  það eru þjóðir sem eiga lönd en ekki stjórnvöld kjörin til skamms tíma.

Frekja, yfirgangur og ókurteisi er þegar grannt er skoðað, höfuð einkenni þessa velkynta, einstaklega kurteisa Kínverska ljóðskálds.  En ég helda að við eigum nóg af þessari hvimleiðu tegund hér heima þó að við förum ekki að flytja inn frá Kína ný afbrigði.  Kínverji og Kínverji er ekki endilega það sama,  enda er eins með Kína og Evrópu að þar búa margar þjóðir þó litarhaft með líkum hætti.

Landamæri okkar eru langt frá öðrum ströndum og það gæti auðveldað  okkur margt, værum við sammála um að vera skinsöm.  Ef hið svonefnda Kínverska alþíðulýðveldi eignaðist hér land, þá værum við komin með landamæri sem krefðust gæslu sem ekkert mark yrði á tekið, nema því aðeins að á bakvið þá gæslu væri her.    Það hefur sýnt sig og er að sýna sig að stjórnvöld Kínverska Alþíðulýðveldisins ætla ekki að láta sér nægja Kína. 

Hið velkynta einstaklega kurteisa Kínverska ljóðskáld, finnur sig minnimáttar og er því í útrás, studdur og hrakin af stjórnvöldum Kínverska alþíðulýðveldisins.  Skylduverkið er að tryggja aðgang að löndum og auðlindum til handa stjórn Kínverska alþíðulýðveldisins.

En minnimátar kenndin sem plagar þennan Kínverja er allnokkur og að hans áliti erum við Íslendingar rasistar sem horfum niður á Kínverja, og auðvita horfum við niður á þá Kínverja, sem telja sig sérstaklega hafa heimild til að taka það sem þá langar í.  Eða hver myndi óska sér að vera í stöðu Tíbeta.

Ógæfa Tíbeta er að búa of nálægt Kínverska Alþíðulýðveldinu.   Ógæfa Kínverska Alþíðulýðveldisins er hinsvegar að búa of fjarri okkur og á því vilja þeir ráða bót, til hamingju fyrir Jóhönnu, Steingrím, Ólaf Grímsson og einhver snobbhænsn önnur sem aldrei vita hvert nef þeirra á að vísa .  

                                                             

 

Ærurúnir afglapar og mótorin brotinn:

Þingmenn Vinstri Grænna  sjá sína sæng út breidda í áhrifaleysi, haldi þeir áfram að hlíta boðum hins kostalausa Steingríms, sem ekkert kann annað til að halda hita á sínum rassi, en að hlíta boðum hinnar stuttvængjuðu Jóhönnu sem grenjar eins og ofdekraður krakki fái hún ekki allt sem hún heimtar. En fólkið sem gaf Steingrími  vald, situr uppi með að hann gaf þessari láfleygu Jóhönnu atkvæðin þeirra og er stoltur af.

En Steingrímur er ekki einn um að vera kostalítill innan þingflokks VG  því að sá sem fylgir eftir í sýnsýki og atkvæðaþjófnaði og virkjar sér til frama og framdráttar er sjálfur heldur kosta rýr.  Samstaða einstaklinga innan Þingflokks VG til stuðnings við sér áhuga mál Jóhönnu Sigurðardóttur og nokkra áhangenda hennar hefur leit til þess, að tíma, orku og peningum hefur verið sóað til þess eins að fullnægja annarlegum hvötum þessa fólks,  á erfiðum tíma þegar þörf var fyrir þetta allt til annarra og vitrænni hluta.

Þessir vitlausustu ráðherrar Íslandssögunar, Jóhanna Sigurðardóttir og ráðherrar hennar fengu það verkefni að sameina þjóð á örlaga tíma,  en þau notuðu allt sitt afl og vit til að sundra, en mislukkaðist eins og gerðist með allt sem þau tóku sér fyrir hendur.  En þar með var ekkert eftir af afli og viti til að vinna þurftarverkinn,  góðverkin.  Þau verkefni eru því öll óunnin og er slæmt að sjá heilt kjörtímabil fara í súggin, fyrir utan niðurlæginguna sem það veldur, svo ekki sé talað um skemmdarverkinn.

Það er sama hvar litið er á slóð þessarar ríkisstjórnar, alstaðar blasir við eina stefnumál hennar og subbuskapurinn sem hangir aftan í því máli.  Jóhanna reynir þó allt hvað af tekur að halda vitleysis flugunni á lofti með frekju og hótunum þó að brotlending sé fyrirséð,  jafnvel þó að mögulegt sé að Framsókn og smáflokka mulningurinn fylki sér um hana og klambri henni vængi úr afglapa þvaðri Guðmundar vinguls Steingrímssonar, borgarstjórans sjónumhrygga og annarra gostappa .  En mótorinn er prump og skilar engu afli þannig að brotlending er óhjákvæmileg.  

En Össur er farinn að óttast um að það sé að fjara undan honum svo að hann þurfi jafnvel að kaupa sitt rauðvínið sjálfur í framtíðinni og þar með yrði hann að gera sig að fífli á eigin kostnað.  Ögmundi er annt um sinn rass og sá að hann yrði ekki vinsæll í niðurskornu heilbrigðisráðuneyti svo hann lagði á flótta og beið þar til skárra fannst.  Hann sá hvert stefndi löngu á undan öðrum í VG, en það fríar hann ekkert, því að hann studdi þessa vitleysu alla, alveg hingað til og gerir enn.  Þetta hjal nokkra ráðherra í VG nú í aðdraganda kosninga er bara of seint á ferðinni til að það geti talist marktækt, enda er það bara hjal. 

Þessir ráðherrar eins og aðrir í stjórn Jógrímu fengu tækifæri en notuðu það undir sinn eigin rass,  en ekki umbjóðenda sinna.  Það eina sem Ögmundur hefur sér til málsbóta er að hafna Kínverjanum, en hann er svo lítils gildur innan stjórnarinnar og VG að það kemur ekki að neinu haldi og hann sættir sig að sjálfsögðu við það og styður stjórn sína til allra góðra verka.  Það er hinsvegar nokkur munur á, hvað siðblindir og svo ærlegir telja vera góðverk.

Auðvita á það að varða við lög að tefja þingið.

En það er ekki sama af hvaða ástæðum málþóf verður til.  Málþóf getur átt fullann rétt á sér, og þannig er það núna þegar um er að ræða hugmyndir frá einhverju fólki utan úr bæ, sem ríkisstjórnin hefur haft undir höndum lengi og hefur setið á og prumpað á til lagfæringar og kallar tillögur að nýrri stjórnarskrá. 

Það er ekkert minna en stjórnarskráin sem liggur undir.  Stjórnarskrár eru grunnlög og höfð þannig að það tekur tíma að breyta þeim, meðal annars til að tefja fyrir fljótfærum og svo landráða mönnum sem vilja fá einfaldari og hraðvirkari leiðir til að gefa útlendingum eignir okkar. 

Það eru alltaf til peningar í ríkissjóði til að greiða fyrir gæluverkefni Jóhönnu Sigurðardóttur og flónskuverk Steingríms.  Það er ekki spurt um kostnað í Stjórnlagaþing eða til handa fólki úti í bæ sem nefnir sig stjórnlagaráð, því að þar á einn lykillin að Evrópusambandinu að vera.     

Vinstri menn í stjórnar andstöðu hafa aldrei staðið frammi fyrir jafn alvarlegu máli þar sem ætlun ríkisstjórnar er að afasala rétti okkar og eignum, frelsi og völdum varanlega, og þar með óafturkræft, er rétt að segja, svo að náttúruverndarsinnarnir skilji þetta líka. 

En við skulum muna að það eru ekki Davíð Oddson og heldur ekki Geir Haarde sem ætla að gefa útlendingum stjórnarskránna okkar.  Það er Jóhanna vitlausa og hennar hjörð öll sem og Steingrímur fláráði og hans hjörð, Þór bullustampur og kerlingarnar hans tvær og svo Guðmundur vingull Steingrímsson með sína framtíð og Sif Friðleifsdóttir og  Þorgerður K. Gunnarsdóttir svo nefndir séu líka tveir þingmenn úr stjórnar andstöðunni. 

Það er því alveg ljóst að meirihluti þingsins er í beinni andstöðu við þjóðina og því eru Alþingiskosningar einu kosningarnar fyrir utan forseta kosningar sem hægt er að réttlæta núna.  Þjóðin er í tvígang búin að hafna með afgerandi hætti gerðum þessarar ríkisstjórnar og því búin að fá nóg af kosningum, en það verður ekki endalaust gengið framhjá eigendum þessa lands sem eru líka vinnu veitendur og launagreiðendur Alþingis og ríkisstjórnar.  

Burtu með fals, engan kosnað hér.

Þar sem fölsuð skilríki gilda ekki á Íslandi, þá á að senda viðkomandi án rannsóknar, til baka þangað sem fölsuð skilríki gilda. 

Þau hljóta að gilda í því landi sem viðkomandi kom frá og því einfaldast að senda hann til baka með sama farartæki og hann kom með.