Fatlaðir, gamlingjar og siðblindir ráðherrar.

Til lífeyrisssjóða var stofnað af fólki með fyrirhyggju og þeir ætlaðir til að létta því fólki lífið síðustu æviárin.  Lífeyrissjóðir væru ekki til nema vegna þeirra manna, sem unnu fyrir þeim peningum sem í þá hafa safnast og mótframlag atvinnurekanda væri heldur ekki til nema vegna vinnu sömu manna. En þeir sjóðir  gagnast eigendum sínum mun verr en stjórnendum þeirra og starfsmönnum.

Aumkunarverðir eru þeir sem urðu til þess að  eyðileggja upphafsmarkmið lífeyrissjóðanna og er þeirra helst að leita innan ríkisstjórna og verkalýðs frömuða  síðustu fimmtíuára.  Ríkisstjórnir allar hafa bæði leynt og ljóst stolið söfnunar fé sem fólk á starfsaldri ætlaði til að létta sér lífið síðustu æviárin.   

Löngum áður voru það helst prestar sýslumenn og stórbændur sem nídust á varnarlausum í nafni guðs og manna laga, en nútíma ómerkingar þurfa eingin lög, nema þá helst ólög og ekki verður annað séð en að þingflokkur allrastétta sé hinn lukkulegasti með árangurinn.

Ærlegir trúðu ekki öðru en að þetta mál myndi fá réttan framgang,en þegar ausið var út launahækkunum til allra sem höfðu verkfallsrétt, en gamlingjar skildir eftir þar sem gagnsemi verkfalls gufar upp nái menn því sauðvitlausa marki að verða gamlingjar eða öryrkjar.      

Á  grautarskálar þingmanna, ráðherra og áhangandi gæðinga, var velausið og ekki  er að sjá að þeim hafi orðið bumbult,  vesalings fátæku verkalíðforingjunum,  sem hafa látið sér vellynda ósóma sýndum eigendum lífeyrissjóða  í  fimmtíu ár.  

Flokkur allra stétta  hefur oft verið við völd á þessum tíma og við sem lengst höfum kosið hann vegna hans grundvallar stefnuskrár höfum verið svikinn, sem og þeir sem þá stefnuskrá sömdu. Það er því ekki auðséð hvernig við gamlingjar og öryrkjar getum kosið“ flokk allra stétta“ með núverandi forustu.